boheas

Nauczycielka do Jasia:
-Kto jest najlepszym czworonożnym
przyjacielem człowieka?
-Łóżko,proszę pani..........

ToH mE lOvE mE aNd kIsS mE I kIL yOu MaDa FaKa :) !!

II wojna światowa. Marszałek Żukow wychodzi z gabinetu Stalina zdenerwowany, na korytarzu zaklął i mruknął "A to skurwysyn wąsaty!". Ale przed drzwiami stał oficer ochrany i zareagował natychmiast pytając:
- Co powiedzieliście towarzyszu?
Żukow na to, że nic.
- No to wrócimy do gabinetu tow. Stalina i wyjaśnimy sprawę - powiedział oficer.
Wrócili więc i oficer melduje:
- Towarzyszu Stalin, ja będąc na służbie usłyszałem jak marszałek Żukow powiedział "A to skurwysyn wąsaty!".
Stalin popatrzył na Żukowa i zapytał:
- Kogo mieliście na myśli towarzyszu?
Żukow natychmiast odpowiedział:
- Jak to kogo, Hitlera!
Wtedy Stalin popatrzył przeciągle na oficera ochrany i zapytał:
- A wy towarzyszu, kogo mieliście na myśli?

ZSRR

Ползут по пустыне две черепахи, одна за собой пулемет тащит. Вдруг видят - впереди караван.
- Василий Иваныч! Давай их обстреляем!
- Нафига, Петька?
- Так просто, поприкалываемся...
- Нафиг! Над Хоттабычем уже поприкалывались!

Pri pohári whisky sa pýta lord lorda:
""Vaše lordstvo, hovoríte pri súloži so svojou ženou?""
""No, pokiaľ je po ruke telefón.""

Одна крупная Российская компания. В Производственном Управлении идет
совещание на тему: «Принципиально новая схема документооборота при
получении товарно-материальных ценностей со склада на заводах Компании»
(не хило звучит, а?). Докладывает Начальник отдела корпоративного
развития (НО). В комнате полумрак, т. к. работает проектор. Публика
откровенно спит. Схемы, таблицы, диаграммы и т. д. Я, наверное, один из
немногих, кто понимал, о чем идет речь, т. к. кроме всего прочего я в
этой фирме занимался вопросами контроля движения ТМЦ на складах, но
только у НО все это было настолько вывернуто и заморочено, что полный
самолет. После полуторачасовой тягомотины зажигается свет, и Начальник
Управления (НУ), который по-жизни не скупится на сильные выражения,
вопрошает (диалог практически дословный):
- Ну, и что за х%%ню Вы нам тут нарассказали? Вы хоть на заводы звонили,
консультировались?
В ответ нечто невразумительное.
НУ: - Я так и думал. Принимайте во внимание разницу в восприятии
информации здесь (в Москве) и там (на периферии). Сто потов сойдет, пока
мы эту хрень 20 заводам разжуем. Мы просто ох%%ем пока внедрим эту
«Принципиально новую схему…». Небольшая пауза. – А, кстати, как это
можно одним словом окрестить?
НО: - Н-у-у-у… OUTSOURCING.
НУ: - Что-о-о??!! Какой, такой, еще, ОТСОСИНГ!!!
Публика проснулась окончательно.
P.S. Простительно НУ, который не знает английского, но НО, с его
свободным англ. яз мочить такие корки. А, еще что-то говорят о разном
восприятии.

Baczyński Krzysztof Kamil - Orfeusz w lesie

Kategoria: Wiersze>Poezja polska

1. Zamysł
On jak wygłoś dwustronny zestroił
miłość pieśni i miłość niewiasty.
Teraz ucho ciszą leśną poił,
kiedy w strumień wstępował liściasty.
Prawą ręką gałęzie odgarniał,
lewą ręką lirę tulił drżącą,
gdy nad głową zbudzona ptaszarnia
trzepotała chmurą świergocącą.
A on ptakom i sobie się modlił,
a modlitwa go do tej zbliżała,
co mu była poczęciem melodii,
które spełniał na lirze jej ciała.
Jeszcze cienia jej nawet nie podszedł,
już pod dłonią pisklę śpiewu poczynał
i milczeniem śpiących brzóz warkocze
w Eurydyki płowe włosy zaklinał.
2. Wahanie
Skądże ten uśmiech na usta się przybłąkał?
˝Przywróćcie - mówił - do życia tę piosenkę,
co zmarła we mnie˝. Wtedy na jego rękę
dźwięczną kropelką stoczyła się biedronka.
˝Wiem: to jest tkliwość. Lecz ona nie wystarczy.
Bo więcej trzeba, by śmierć śpiewaniem uwieść:
na skałach dzikich muzyczne gniazdo uwić,
by wywieść śpiew od trwogi ludzkiej starszy˝.
I wzrok przygasły utonął w własnym cieniu.
˝Oddajcie - mówił - tę moc, co tylko ona
obudzić mogła˝. Wtedy jak uskrzydlona
drapieżność siadł mu jastrząb na ramieniu.
˝Wiem: to są szpony, które się rychło stępią,
lecz skalnej kory niezdolne nigdy przebić.
Nie taką drogę trzeba mi pieśnią przebyć,
by łzami osnuć Jej źrenicę sępią˝.
I w leśną ciszę wszeptywał się: ˝Przestrzeni,
jakże cię struną, co krwawić śmie, ogarnę?˝
I załkał cicho. I jak jagody czarne,
łzy dojrzewały w puszystych mchów zieleni.
3. Płacz
Jak zmierzch szare - zlatywały się wilki,
błędnym wyciem wypełniając las,
u nóg jego czołgały się: ˝Zmilknij,
czemu łzami odzwierzęcasz nas?˝
Jak świt chyże - przybiegały jelenie,
jak sen cieple - łasiły się samy
i błagały: ˝Zmiłuj się, przenieś
ból i w siebie z powrotem go wgarnij˝.
Przypełzały zielone zaskrońce,
obwijały mu ręce jak pień:
˝Kto ty jesteś, że tak jasny jak słońce
płaczesz łzami czarnymi jak cień?˝
Lecz zadziwił się Orfeusz, gdy w górze
roześmiała się wierzba płacząca:
˝Jakże, wieszczu, żalem chcesz nas urzec,
skoro płacz twój nie roztkliwia, lecz wstrząsa?˝
4. Wstyd
I zapadł w siebie gwiazdą, która boli,
bo go smuciła siła własnej pieśni,
jakże niecelna - myślał - że pozwolił
łzom nazbyt ludzkim w grom się ucieleśnić.
Płacz ma być płaczem - myślał - a łzy łzami,
a pieśń - wysnutą spod serca muzyką -
lecz jak ją wysnuć i gdzie nieść? Wtem zamilkł,
bo jego lira łkała: ˝Eurydyko! Ten, co się z tobą zestrajał, jak z struną
łączy się liry melodyjne drewno,
z krawędzi śpiewu w własny mrok się zsunął.
Jak po obczyźnie stopą brnąc niepewną,
błąka się w sobie, ocienia żałobą
nie żal po tobie, lecz smutek nad sobą...˝
Więc się zawstydził Orfeusz, a mgły
coraz to gęściej liśćmi szeleszcząc,
na twarz mu kładły swe wilgotne sny.
A on nie wiedział, czy to deszcz, czy łzy.
I tylko jeż przez mokre biegnąc mchy,
zbierał na kolce srebrne jabłka deszczu.
5. Zmaganie
Pod tym dębem, pod stuletnim, wśród gałęzi skrył się,
a deszcz pierzchnął, siedmiobarwnym łukiem nad nim wzbił się.
Ledwie okiem w nim utonął, w barwnej brodząc nucie,
blady błękit tęczę wchłonął, dąb zawołał: ˝Zbudź się.
Czas na ciebie, czeka lira, nowej pieśni głodna,
wdrąż się w ziemię, bij o niebo, serca przepal do dna.
Ze mną, boski Orfeuszu, zmierz muzyczną silę,
mnie pokonasz - śmierć przemożesz, którą zwyciężyłem.
Popatrz: uschnie młoda łoza, runie smukła jodła,
patrz: topole śmierć podcięła, ale mnie nie zmogła.
W niebo śpiewem rosnę, w ziemię korzeniami wrastam,
me milczenie jest strumieniem, a ma pieśń liściasta!˝
Więc Orfeusz chwycił lirę rozmodloną dłonią,
strunę trącił, już obłoki przebudzone dzwonią.
Jeszcze głosu nie wydobył, już na wargi drżące,
jak na liście, promieniście wbiega młode słońce.
I pieśń począł. Wrył się w ziemię takim jasnym tonem, że wzleciały ponad
drzewa krety uskrzydlone,
że strumienie, co pod ziemią ciemno się poczęły,
nad brzegami, co je więżą, w lirę się wygięły.
Wzniósł się w górę, ręką jeno ciężar strun odmierzał,
a już wiatrem swego głosu w żołędzie uderzał,
a żołędzie melodyjnie trącając się wzajem,
rozdzwoniły włosy wierzby nad leśnym ruczajem,
a w tych włosach smutek nagły wylągł się tak cicho,
że nie będąc jeszcze szeptem, szeptał: ˝Eurydyko...˝
Jeno woda pochwyciła to czułe wezwanie,
a już w kwiaty je wkropiła na leśnej polanie,
a tam trawy zielonawe w korzenie wszeptały
i już drzewa jej imieniem szumieć poczynały.
Targnął strunę, bo nie szeptem śmierć miał głuchą przemóc,
lecz wołaniem tak wysokim, jak gwiazda nad ziemią:
˝Chcecie? Rozpacz wam wyśpiewam: płomieniste góry
rosną we mnie, burza wraża w ziemię kły wichury.
Chcecie? Błyskawicą chłostam, serca gryzę gromem,
w ręku piorun mam i rozpacz w oku nieruchomem,
a ta rozpacz w gniew urasta, a ten gniew jest burzą
przeciw tobie, której kształty czarno się marmurzą˝.
Już nie słowem, ale głosem w twardą korę nieba
tłukł Orfeusz, aż sypnęła ciężkich gwiazd ulewa...
Wtedy przerwał, bowiem uczuł, że mu głos uwiężnie
w niebie drżącym jeszcze...
Ale dąb milczał potężniej.
6. Porażka
˝Eurydyko, porażka jest słodka.
Chwała tobie, któryś mnie zwyciężył˝.
Mijał strumień. Trzcina wiała wiotka.
Las się kończył i zaczynał księżyc.
A te skały, co wyrosły ostre,
zdały mu się czułym zapewnieniem.
A tę noc obejmował jak siostrę
i nazywał najczulszym imieniem.
I przemierzał strunami śpiącemi
oddalenie nie objęte słowem,
i jak klucz do zamkniętych podziemi
niósł na wargach milczenie dębowe.

<kwas> nie pije od srody...
<siwy> wow ;O
<kwas> do czwartku ;)

Не берёшь взяток? Не участвуешь в распилах? Что-то в нашей тотальной
коррупционной схеме не связалось...

A blind man was describing his favorite sport - parachuting. When asked how this was accomplished, he said that things were all done for him: I am placed in the door and told when to jump. My hand is placed on my release ring for me, and out I go.

"But how do you know when you are going to land?" he was asked.

"Well, I have a very keen sense of smell and I can smell the trees and grass when I am 300 feet from the ground", he answered.

"But how do you know when to lift your legs for the final arrival on the ground?" he was again asked.

He quickly answered, "Oh that? The dog's leash goes slack!"

Życie to słoik – w którym miód jest tylko cieniutką warstwą na wierzchu.
(Kazimierz Matan)

Кожаный комбинезон телесного цвета с меховыми вставками в интимных
местах. Для мужчин имеется вариант с гульфиком.

Understander: Фрукторианство, кстати, активно проповедует в своей книге "Легкий способ сбросит вес" некий кумир Аллен Карр, как способ пожизненного питания для сброса лишнего и поддержания нормального веса.
Peregar: Карр немножко умер от ожирения, например.
hellswalker: от рака легких же, нет?
muals: От рака легких он в другой книжке умер, где про сигареты было.

Чапай с Петькой пьют водку. Подходит Фурманов:
- Ого ! Водка ! Буду третьим !
- Hет - четвертым. Троих мы уже послали...

Грохнули Сашко Билого.
Украина - дикая страна!
Сартиров не настроила.
Приходится мочить боевиков где попало!